Alweer op de helft!

Dag lieve mensen!

Lang verwacht en toch gekomen, daar ben ik weer :)! Ik raak steeds meer gewend aan het leventje hier en dat betekent ook dat het steeds vreemder wordt om een ‘dagboek’ bij te houden online. Een beetje hetzelfde als wanneer jullie mij via een site op de hoogte zouden houden, maar ik ga mijn best doen! Het is weer een heerlijke maand geweest waarin ik veel geweldige dingen heb beleefd!!

Carnaval bijvoorbeeld, hoewel dat natuurlijk niets was in vergelijking met het door mij zo gemiste Oeteldonk, voor de mensen die me gebeld hebben en me even hebben laten meegenieten van mijn favoriete feest: DANKJEWEL :D! Carnaval op school was heel erg leuk, de kinderen waren allemaal verkleed en we hebben een optocht gehouden door de straat met zelfgemaakte instrumentjes. Ik geloof dat de juffen de meeste pret hadden in het verkleden maar ach, dat kan ook geen kwaad ;) Op zondag zijn we naar het vat gegaan om daar carnaval te vieren, netjes gebeld over hoe laat het zou beginnen. Maar liefst twee en een half uur later dan gepland begon dan eindelijk een band te spelen maar de beloofde Braziliaanse-billen-schuddende-dames bleven nog even achterwege! Uiteindelijk zijn deze ’s avonds nog wel geweest maar toen lag ik plichtsgetrouw alweer in bed om er ’s morgens weer om 6 uur uit te kunnen want nee, we hebben hier geen carnavalsvakantie!

We hebben wel twee weken vakantie eind maart en daarvoor hebben Anne en ik echt de meest briljante plannen gemaakt! Gisterenavond is een gids die we kennen van eerdere trips bij ons langsgekomen om het een en ander af te spreken. We gaan een week weg en dan genieten van het echte binnenlandse leven, dus ons eigen eten vangen, slapen tussen twee bomen die toevallig in de weg staan, leven bij indianenstammen, etc. etc. Ik heb er zo ontzettend veel zin in! We gaan plekken zien waar misschien nog nooit toeristen geweest zijn en dat lijkt me super! Dan kan ik tenminste zeggen dat ik Suriname écht gezien heb als ik terug kom.. damn.. nog anderhalve maand, ik kan niet wachten :)!

Een avond die ik niet snel zal vergeten was de karaoke avond. Op de plek waar ik salsadansles heb (ik ben trouwens al geslaagd voor de eerste cursus, ik ben nu semi gevorderde:D) was een karaoke installatie neergezet en er hingen overal aanplakbiljetten. Zoals we al hadden verwacht was ongeveer 98% bakra (nederlander:)) maar de karaoke was wel iets anders dan we gewend waren. Iedereen zat gewoon lekker aan zijn tafeltje, er waren zo'n 8 microfoons. Er werd een map met liedjes aangezet (Nederlandstalig, waarom?:() en zingen maar, de microfoons gingen de zaal door dus geen spectaculaire optredens maar op je kruk zitten en dan zingen 'ik ben groen, groen, harstikke groen, het is wel even wennen maar ik kan er niks aan doen'. Kinderen voor kinderen for life, we hebben een hele leuke avond gehad!

Deze maand ben ik ook weer op trip geweest naar Stone Island, wederom het paradijs. Stone Island is een schiereiland dat ligt aan het stuwmeer (of Brokopondomeer). Op de plek van dit meer lagen vroeger zo’n 30 dorpjes en boven het meer zie je dan ook nog de toppen van de bomen uitsteken. We waren er met Lotte, Jordy, Sanne, Anne, andere Anne en haar moeder, Frank, Karlijn, Maartje en natuurlijk ondergetekende. De eerste dag zijn we na aankomst lekker gaan relaxen, een stukje varen en zwemmen bij tonka eiland. ’s Avonds zijn we op kaaimannenjacht gegaan, in het donker in de boot, helemaal geweldig, het ideale thriller decor :) Op het moment dat er een kaaiman aankwam sprong er ook een (inimini:P) visje in de boot en door het gegil van Sanne en Anne zwom de kaaiman snel weer weg, jammer maar helaas. Hij zwom nog geen halve meter bij me vandaan en ik kon hem onder water duidelijk zien dus dat was al heel erg bijzonder.
We sliepen met zijn allen buiten in hangmatten, het was echt heel leuk om wakker te worden van de zonsopgang, de fanatiekelingen (waaronder wederom ondergetekende:P) zijn de hangmat uitgegaan om een fotoshoot te houden aan de rand van het meer! De volgende dag zijn we nog een stuk gaan varen en omdat het vlakbij Brownsberg ligt nog naar de witti kreek gelopen. De oplettende lezer heeft waarschijnlijk gezien dat ik het daar helemaal super vond dus het was een leuke verrassing dat we weer mochten zwemmen in het midden van het regenwoud! Onderweg werd er nog even een visje (ahum, zie foto) gevangen maar omdat we die middag weer vertrokken konden we hem niet meer opeten, de volgende groep was vast heel blij met onze vangst ;)!

Wat altijd minder leuk is, is het afscheid van huisgenoten. Ons huis is nu praktisch leeggelopen, vorige week is Jordy vertrokken wat ik erg jammer vind en over anderhalve week vertrekken ook Sanne en Anne. Het hoort er allemaal bij maar het blijft wel lastig, zeker omdat je allemaal opeens elkaars complete omgeving bent en daardoor heel snel hecht wordt.
Maar alles heeft zijn voordelen want hierdoor komen er weer nieuwe mensen in huis en dat is ook gezellig! Lotte is gekomen en met haar kan ik het super goed vinden dus dat komt helemaal goed! Verder zijn er nog twee Bosschenaren (die zie je tenslotte overal:P) genaamd Brechje en Tine gekomen in het appartement beneden ons en hebben we boven Lilian en Jolien. Het wordt weer een gezellige tijd! Een ander voordeel van mensen die het huis verlaten is dat ik een beetje stijg in de hiërarchie :P Het voordeel dat ik daarvan ondervind is dat ik een grotere kamer heb gekregen. Nu heb ik een tweepersoons bed en wat meer ruimte, wel erg fijn! Omdat ik hier nog wel even zit heb ik mijn kamertje een beetje aangekleed. Daar heb ik ook foto’s van op de site gezet zodat jullie een beetje een idee hebben van hoe ik hier leef!

Gisteren zijn we met zijn vijven naar de kerk geweest. Niet verwacht dit ooit nog te zullen zeggen maar het was echt geweldig! Het was een gospelkerk, de eerste helft van de mis werd er alleen maar gezongen en geklapt en gedanst. We waren de enige blanken onder (een schatting) 600 mensen maar ik heb me nog nooit zo welkom gevoeld in een kerk! Toen we binnenkwamen kwamen er meteen allemaal mensen op ons af om zich voor te stellen en ons welkom te heten. Op een gegeven moment vroeg de voorganger wie er nieuw waren en moesten we weer gaan staan, samen met nog zo’n 20 (wederom een schatting:P) andere mensen. Er werd speciaal voor ons een lied gezongen dat we ons welkom moesten voelen en omdat het in Surinaams was kwam er iemand naar ons toe om het te vertalen, echt waar, die sfeer daar, ik zou er bijna van gaan geloven ;). Maar de tweede helft van de mis vond ik wat minder, er was een gastprediker uit Guyana en zijn manier van de mensen aan de kant van God krijgen vond ik minder geslaagd. Hij ruide de mensen zo op dat er op een gegeven moment echt mensen helemaal begonnen te trillen met hun armen de lucht in, haast alsof ze bezeten waren en er viel zelfs iemand flauw. Erg heftig om mee te maken! De mis heeft van 10uur tot 14uur geduurd dus het was een lange zit maar het was zeker heel bijzonder om het een keer bij te wonen en ik ben van plan om nog vaker mee te gaan swingen ;).

Dan weer even het ondertussen standaard geworden maar wel zeer gemeende bedankje voor de kaartjes, telefoontjes, berichtjes etc!! Mijn kamer is groter oftewel mijn kast is groter => muur is groter => lege ruimte is groter, dus ik heb genoeg plek voor nog meer van jullie post! ;) Voor de mensen die willen bellen, ik heb nog een goedkopere manier gevonden dan het nummer wat ik jullie vorige keer gaf. Op www.goedkoopbellen.nl wordt uitgelegd hoe je voor 13 cent per minuut naar mijn telefoon (00597-8530022) kunt bellen. Hou alsjeblieft wel rekening met het tijdsverschil haha, het is hier vier uur vroeger :P En dan de titel van dit stukje, het is raar maar waar, ik ben vandaag precies op de helft van mijn reis, vreemd idee hoor. De tijd is gevlogen maar tegelijkertijd ben ik hier al zo gewend dat het soms lijkt alsof het nooit anders is geweest! Nouja, nog maar drie maandjes dus.. ik ga weer genieten!!!

Liefs Marleen